Schrijven… er is de laatste tijd weer een hoop over te doen.
Leren we de kinderen in groep 3 nog het gebonden schrift (het aan elkaar schrijven) of tóch maar blokletters?
Wat zijn daarvoor dan de gegronde redenen?

Aan de hand van mijn ervaringen merk je hoe ik hier tegenaan kijk.
Onderaan dit blog vind je nog 2 interessante links over dit onderwerp.

Zo mooi kunnen schrijven, dat wilde ik ook!
Ik weet nog hoe ik het vond, leren schrijven in groep 3 als linkshandig meisje. GE-WEL-DIG!
Wat mij enorm motiveerde: mijn juf was ook links en – in mijn ogen- kon ze zó mooi schrijven.
Dat was mijn drijfveer: zo mooi kunnen schrijven als mijn juf.
Ik leerde aan elkaar schrijven en dat is toch voor linkshandigen of kinderen met een minder ontwikkelde fijne motoriek knap lastig aangezien alles rechts hellend hoorde te worden verbonden aan elkaar.
Wat had ik er moeite mee maar ik ploeterde verder omdat ik het zo graag wilde.

Doorzetten is het toverwoord
Ik oefende eindeloos mijn handschrift om zo mooi mogelijk schuin naar rechts aan elkaar te schrijven gedurende mijn basisschooltijd. Totdat ik in de bovenbouw kwam, blokletters heb leren schrijven en mijn eigen handschrift mocht gaan ontwikkelen. Er ging een wereld voor mij open. Ik experimenteerde graag met verschillende soorten letters. Zo perfectionistisch als ik ben, ging ik net zo lang door tot het ‘perfect’ was in mijn ogen.

Wat ik vooral heb ervaren is dat het blokschrift veel makkelijker was dan al die moeite die ik in de voorgaande jaren heb moeten doen, om zo schuin naar rechts te schrijven:

  • Je schrift zó leggen dat je het voor elkaar krijgt schuin naar rechts te schrijven i.p.v. links ‘achterover’
  • Je hand zó houden dat je niet door de inkt van je vulpen ging en alles een kliederboel werd
  • Té goed je best willen doen, wat resulteerde in krampachtig je pen vasthouden en bijna met je neus op het papier liggen om te zien wat je doet.
    Kortom: het vrat een hoop energie om te (leren) schrijven.

Op de middelbare school had dit nog zijn doorwerking. Eindeloos bleef ik mijn aantekeningen opnieuw opschrijven (zo mooi en duidelijk mogelijk). Het was mijn manier van informatieverwerking maar wat ging er een hoop tijd in zitten.
Jaren later op de Pabo, tijdens het vak bordschrift, achtervolgde de ‘ploeter momenten’ mij opnieuw.
Ik moest leren om het ‘goede voorbeeld’ aan te leren aan mijn toekomstige leerlingen.
Dan moet je ‘HET’ schuin naar rechts, aan elkaar, zelf wel eerst goed kunnen.
Dat ging ook nog eens minder makkelijk op een krijtbord waarop wij het examen moesten doen.
Op de middag van mijn schrijfexamen had ik het pas onder de knie.
Heel veel bloed, zweet en tranen gingen hieraan vooraf.

Dus ja… ik ben vóór het aanleren van blokletters.
Ik weet uit eigen ervaring wat het is om moeite te hebben met schrijven. Gelukkig is de aanhouder, die wint.
Ik vind schrijven op papier vandaag de dag nog steeds een heerlijke bezigheid.

In de jaren tot nu toe werd altijd aangegeven dat gebonden schrift makkelijker maar vooral sneller zou zijn.
De vraag die het bij mij altijd opriep was: waarom schrijven er dan zoveel mensen in blokschrift of een mix van blokschrift en gebonden schrift nu ze niet meer op de basisschool zitten? Is het gemakzucht?
Nee ik denk het niet. Het kost moeite.

Wat ook zo lastig is voor kinderen die gaan leren schrijven: overal om hen heen is tekst te vinden maar die is niet aan elkaar geschreven.
In de krant, in een boek, op tv, op de computer op de geschreven briefjes van (de meeste) ouders.
Overal zien ze ‘losse letters’ voorbij komen.
Wat heeft het dan voor zin om in die paar jaar aan elkaar te schrijven?
Tegenwoordig is het argument snelheid niet meer zo sterk als in mijn jeugd.
Een ander argument heb ik niet gehoord dat overeind blijft in deze discussie. Het zijn nu meer de voorkeuren van methodeontwikkelaars of leerkrachten om te kiezen voor gebonden schrift of blokschrift.

Het belangrijkste is dat je leesbaar en vlot schrijven kunt aan de hand van een aantal regels en dat je kritisch bent en blijft hierop. Je handschrift heb je nog heel vaak nodig, ook in deze moderne tijd.

Weetjes:

  • Als je schrijft blijft je informatieverwerking beter hangen (er zijn meer handelingen die je verricht dan wanneer je typt en dus zijn je hersenen actiever tijdens de handeling)
  • Zowel je motorische als je talige vaardigheden worden geactiveerd
  • Herhaling blijft ook voor schrijven een toverwoord
  • Ouders en leerkrachten die meer controleren op de ‘eisen’ van het handschrift hebben een positieve invloed op het leren schrijven: kinderen worden kritischer op hun eigen werk waardoor ze later tijdens studieaantekeningen nog kunnen teruglezen wat ze hebben opgeschreven
  • Kinderen die goed kunnen schrijven schijnen creatiever te zijn door een beter ontwikkelde fijne motoriek

Link naar artikel in het AD
Link naar artikel in de Limburger